{jcomments on}
Ik heb gisteravond voor het eerst indoor gevlogen. In een tennishal in Hengelo. Door clubgenoten van de ARMC werd ik een paar weken geleden gewezen op dit evenement. Dat was een hele belevenis. Weer een boel nieuwe ervaringen opgedaan.
Ik had twee modellen bij me: een 5 jaar oude Ciara van Höllein en een nieuwe eigenbouw Kliko. Met de Ciara had ik wel eens gevlogen. Jaren geleden. Dus, vol goede moed, die eerst maar eens geprobeerd. Resultaat: lag binnen 15 seconden in de vensterbank, romp in twee stukken en de prop kapot. Het fascinerende was dat niemand daar verbaasd over leek. Het advies: even lijmen en dan vliegt hij weer. Daar maar mee aan de slag gegaan en zowaar, na een kwartiertje zaten de romphelften weer aan elkaar. Het wonder van de secondelijm. Bleef één op te lossen probleem over: de prop was uitgeboord en zat vast op de propmeenemer. En ik had geen uitgeboorde prop voorhanden.
Dus de Kliko maar gepakt en vliegklaar gemaakt. Maar ik zag het al gebeuren: om half acht gekomen en om half negen weer naar huis. Dus Nando gevraagd om hem in te vliegen wat hij graag deed. En hij vloog volgens Nando als een eitje. Nando had e.e.a. getrimd en na de landing kon ik aan de slag.
Met als wijze raad: bochten maken met het richtingroer, niet met het rolroer! Gestart en…. eerste bocht ging goed, tweede lukte, derde en zelfs een compleet circuit. Maf vliegen met zo’n depron model. Ik beleefde de eerste vluchten met de Ciare, een paar jaar gelden, opnieuw. Aileron sturen is rollen. En dus geen bocht inzetten zoals normaliter met een model gebeurd. Als je de bocht om wilt: met het richtingroer sturen. Mijn reflex is om, als ik naar een muur vliegt, om met de ailerons de bocht in te zetten. Het fascinerende is dat met model keurig rolt, maar recht op de muur blijft afvliegen.
Dus de avond gevuld om het vliegen met intensief gebruik maken van richting me maar eens goed eigen te maken. Gelukkig had ik in het F3A-C circus daar al eens uitgebreid mee geoefend. Dus het ging me uiteindelijk wel aardig af. Aan het eind van de avond was de rol, de looping en de halve Cubaanse lus in het vliegprogramma opgenomen.
En ja dan indoor vliegen. Hoe heb ik dat ervaren. Een indoor avond bestaat voor een derde uit vliegen, een derde uit kletsen en een derde uit repareren. Een mid-air is redelijk normaal. Ik heb er erg veel gezien, nog meer gehoord. Zelf overkwam het me twee keer. Remedie: repareren. Daar wordt je heel handig in. Het geruststellende voor mij was dat ik niet de enige was: iedereen volgde dit stramien.
Aan het eind van de avond toen ik de auto inpakte, na een 10 tal vluchten van zo’n 8 minuten per stuk, viel de schade eigenlijk best mee.Alles was nog vliegklaar op de prop van de Ciara na. Ik vervang de propmeenemer door een propmeenemer-met-een-elastiekje. Dan kan ik de prop zo vervangen.
Al met al: ik ben helemaal verkocht. Komende twee weken zet ik “even” een EIM racer in elkaar. Dan kan ik 12 december in Apeldoorn starten met 3 modellen.
Ik heb heel even wat foto’s gemaakt. Eigenlijk niet veel soeps. Ik ben vooral met vliegen bezig geweest en niet met het fotograferen. Ik heb ze toch maat in het fotoalbum gezet.
Wat ik ook nog geleerd heb: 2S Lipo 450 mAh pakketjes laad je met 5C, dus 2200 mA. Voor mij onbegrijpelijk hoge waardes, maar het gaat goed. Zijn ze na 8 minuten weer vol……. Met twee of drie pakketjes kun je de hele avond doorvliegen.